به نام تو كه اويي.....
اوغايب است , نه چون اين جا نيست, چون كسي اينجا نيست....
اوغايب است, نه چون اين جا نيست, چون جز او نيست....
اوغايب است, نه چون اين جا نيست, چون همه جاست.....
او غايب است ,از فرط حضور...
اصلا,
او غايب است ,چون غايب نيست
پس از چيست كه نه غايبش مي دانيم ,نه حاضرش مي بينيم؟
آري رفيق!
خطاي ما كدام بود آيا؟
شايد,
خطاي ما اين بود كه فريب قواعد دستور زبانمان را خورديم...
خطاي ما اين بود كه پنداشتيم او همان سوم شخص غايب است ومن ,اول شخص حاضر...
خطاي ما اين بود كه ندانستيم او,"او"نيست....
خطاي ما اين بود كه گمان برديم غايب را نمي توان مخاطب داشت....
خطاي ما اين بود كه او را تو نخوانديم .....
خطاي ما اين بود كه فقط از او خوانديم و هيچ گاه او را نخوانديم....
خطاي ما اين بود كه نوشتيم او,ولي نخوانديم,تو...
خطاي ما اين بود كه باور نكرديم از خطاي ما مي گذرد...
پس
بنويس او...... بخوان تو.......
ويادت باشد,جز او نيست,نه من,نه تو....

قسم به تاریکی شب
قسم به روشنی روز
قسم که من عاشقتم
مث یه عاشق سینه سوز

قسم به من قسم به تو
قسم به عشق پاکمون
قسم که من عاشقتم
این جوری تا اخر زمون

قسم به اون خاطره ها
قسم به یاد بوسه ها
قسم که من عاشقتم
باوجود فاصله ها

قسم به هرچی هست و نیست
قسم به هرچی بودو رفت
قسم که من عاشقتم
هرچند که باشه خیلی سخت

قسم حتی باورت نشه
قسم حتی دلت نخواد
قسم که من عاشقتم
حتی اسمون زمین بیاد

جوابم نکن مُردم از ناامیدی

شاید عاشقم شی خدا رو چه دیدی

خیال کن جواب منو دادی اما

عزیزم جواب خدا رو چی میدی

همینجوری اشکام سرازیر میشن

دیگه از خودم اختیاری ندارم

من از عشق چیزی نمی خوام به جز تو

ولی از تو هیچ انتظاری ندارم

صبوریم کمه بی قراریم زیاده

چقد بی قرارم من ِ صاف و ساده

عزیزم چقد سخته دل کندن از تو

عزیزم چقد تلخه کام من از تو

نذار زندگیم راحت از هم بپاشه

جوابم نکن مُردم از بی جوابی

یه چیزی بگو پیش ازینکه بمیرم

به خوابم بیا پیش ازینکه بخوابی

شب از نیمه های زمستون گذشته

به خوابم بیا پیش ازین که بمیرم

اگه پا به خوابم گذاشتی عزیزم

یه چیزی بگو بلکه آروم بگیرم

صبوریم کمه بی قراریم زیاده

چقد بی قرارم من ِ صاف و ساده

عزیزم چقد سخته دل کندن از تو

عزیزم چقد تلخه کام من از تو